Mijn collega, Karlien Van de Broek (De Babyoase) en ikzelf sloegen de handen in elkaar en werkten een groepsaanbod uit binnen de eerstelijnsconventie voor ouders en zorgfiguren van kinderen van 0 tot 2 jaar. Wij zijn beiden gespecialiseerd in perinatale psychologie en zijn dan ook gepassioneerd in de ondersteuning van (nieuwe) ouders, gezinnen. In het groepsaanbod staan we stil bij verschillende thema's die we in onze praktijk vaak zien terugkeren en die we als professionals ook belangrijk vinden. Zo staat in het traject veerkrachtig ouderschap centraal, en bouwen we de verschillende sessies op rond de verschillende pijlers ervan: Mild ouderschap : zelfzorg, zelfvertrouwen + geloof in eigen kunnen Verbindend ouderschap : met het kind, elkaar en zichzelf alsook de bredere omgeving ACTief ouderschap: Emotie- en stressregulatie: begrip en kunnen omgaan met de eigen emoties en spanning (Co-)regulatie van emoties en spanning bij kinderen door sensitief-responsief opvoeden: alert zijn voor de noden van je kind en erop kunnen reageren De groep zal voor de eerste maal georganiseerd worden in februari 2024. De praktische informatie over de inhoud, data, kostprijs kan je hier terugvinden.

Vanaf heden werk ik ook als eerstelijnspsycholoog binnen de conventie . Je kan bij mij terecht voor zowel eerstelijnspsychologische zorg (ELPZ) als gespecialiseerde psychologische hulp (GPZ). De conventie sluit erg nauw aan bij mijn visie op geestelijke gezondheidszorg, dus ik kijk er ook enorm naar uit om mijn schouders mee te kunnen zetten onder dit project. Binnen het project bied ik hulp aan (jong)volwassen en ouderen, dat wil zeggen personen vanaf 15 jaar. als 'ELP' psycholoog zet ik me nog steeds in voor de thema's waarvoor je voorheen al bij mij terecht kon. Denk bijvoorbeeld aan je mentaal welzijn tijdens zwangerschap of bij het ouderschap, zwangerschapskeuze, of -verlies, stressklachten of je humeur of algemene levensvragen,... Wil je meer weten over eerstelijnspsychologische zorg en wat het inhoudt? Ik bundelde de informatie voor jou op deze webpagina.

Vandaag is naar aanleiding van een rapport van de WHO veel berichtgeving (in de krant, op de radio) over onvruchtbaarheid. 1 op 6 mensen worstelt met onvruchtbaarheid, of met andere woorden: na 12 maanden 'proberen' zijn 1 op 6 niet zwanger. 1 op 6 onvruchtbaar. Een cijfer, een ‘feit’. Er worden verschillende redenen aangehaald waaraan we dat cijfer kunnen toeschrijven: vrouwen wachten langer, de zaadkwaliteit daalt,... en er wordt gesproken over de zin en onzin van dingen die daartoe bijdragen (bv. Een te strakke broek, zetelverwarming,...). Soms heel vluchtig, soms heel uitgebreid. Experts belichten gelukkig ook het 'positieve': er is minder taboe rond het onderwerp fertiliteit en er zijn nog heel veel mogelijkheden om alsnog zwanger te worden. Het is inderdaad goed dat zulke thema's bespreekbaar(der) worden en dat er opties zijn. Maar er is meer dan die observatie, dat cijfer en "nog opties". Dat cijfer betekent zoveel meer, gaat zoveel dieper. Het is voor die "1" een dagelijkse realiteit. Een werkelijkheid. Samen aan kinderen beginnen, dat gaat voor iedereen wel gepaard met wat (gezonde) spanning. Een geheime missie, met zijn tweeën, samen op weg naar gezinsuitbreiding. Daar begint het mee. Klinkt leuk toch? Maar 1 op de 6 mensen met een kinderwens, met hoop, worden maand na maand geconfronteerd met 1 streepje in plaats van 2. Dat brengt zo erg veel gevoelens met zich mee. Teleurstelling, wanhoop, verdriet, boosheid,...Soms ook schuldgevoelens, want "had ik maar...". Het aanvankelijke enthousiasme en de spanning maken plaats voor onzekerheid en vragen. Zoveel vragen die optreden, die vaak onbeantwoord blijven. “ Heb ik iets mis gedaan? Is er iets mis met mij? Met mijn lichaam? Met mijn partner?” Voor die 1 op 6 is er lijden in het hart van 2 mensen waar er plek is voor een derde (en misschien wel meer...). Dat maakt een mens breekbaar, kwetsbaar. Het doet zoveel met een mens. Met een mama. Met een papa. Want eigenlijk zijn ze dat al, in hun hart: mama en papa. In die kwetsbaarheid en pijn schuilt ook moed en kracht. En zelfs als uiteindelijk die kinderwens in vervulling gaat (op welke manier dan ook), met alle opties die er zijn, is het iets dat deze mama en papa hun hele leven met zich meedragen. En dat blijft voor mij toch nog altijd een aspect dat soms ‘vergeten’ wordt: de (mentale) impact die zulke ervaringen hebben op mensen. Dus lieve (harten-/wens-/…)mama en papa, ik denk aan jullie. Bron: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/04/04/1-op-de-6-mensen-wereldwijd-worstelt-met-onvruchtbaarheid/

2 april. Wereld autismedag. Een dag waarop er meer aandacht is voor wat autisme eigenlijk inhoudt (#AutismAwareness). Dat kan ik ook alleen maar toejuichen. Er is nog veel onbegrip wat autisme betreft en neurodiversiteit/neurodivergentie in het algemeen.

Zoals je hier al kon lezen zit de naam Cerebloom tjokvol betekenis. Ik wilde graag een goed logo. Ik wist duidelijk wat ik niét wilde: geen duizend-in-een-dozijn, geen logo generator. Nee, ik wilde een eigenheid, creativiteit die op de koop toe ook de betekenis van de naam weergaf. Een hele boterham dus. En zo ging ik aan het kribbelen, krabbelen, brainstormen. Kauwen. Herkauwen. Ik hertekende het logo ettelijke malen, liet het zien aan familie en vrienden en vroeg advies aan een vriend die thuis is in grafisch ontwerp ( thanks, Franco! ) en ging zelf aan het ‘smodderen’.